Καϊχοσρό του Μουχράνι
| Καϊχοσρό του Μουχράνι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1582 |
| Θάνατος | 3 Οκτωβρίου 1629 Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ασοτάν Β΄ του Μουχράνι Δομέντιος Γ΄ της Γεωργίας |
| Γονείς | Βαχτάνγκ Α΄ του Μουχράνι |
| Οικογένεια | Οίκος του Μουχράνι |
Ο Kαϊχοσρό, γεωργιανά: ქაიხოსრო მუხრანბატონი Kαϊχοσρό Μουχρανμπατόνι, (απεβ. στις 3 Οκτωβρίου 1629) ήταν Γεωργιανός πρίγκιπας (tavadi) τού Οίκου τού Μουχράνι, κύριου κλάδου τού βασιλικού Οίκου των Μπαγκρατιόνι τού Κάρτλι. Ήταν πρίγκιπας (Mukranbatoni) τού Moυχράνι, ex officio διοικητής τού μπανάτου τού Σίντα (Έσω) Κάρτλι και αντιβασιλιάς τού Kάρτλι από το 1625 έως το 1626. Κατά τη διάρκεια τού εμφυλίου πολέμου το 1626, ο Kαϊχοσρό τάχθηκε στο πλευρό τού Γκιόργκι Σαακάτζε εναντίον τού Tεϊμουράζ Α΄ τού Καχέτι και τον ακολούθησε εξόριστος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπου και οι δύο, μετά από τρία χρόνια στρατιωτικής υπηρεσίας, κατηγορήθηκαν για προδοσία και θανατώθηκαν.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Βαχτάνγκ Α΄ και νεότερος αδελφός τού Τεϊμουράζ Α΄, με το τέλος τού οποίου στη μάχη της Μαράμπντα εναντίον τού Σαφαβιδικού Ιράν τον διαδέχθηκε στο φέουδο τού Μουχράνι το 1625. Ο Kαϊχοσρό συμμάχησε με τον πολέμαρχο Γκιόργκι Σαακάτζε, ο οποίος τον βοήθησε να γίνει αντιβασιλέας τού Κάρτλι κατά τη διάρκεια της αντι-ιρανικής εξέγερσης, προς θλίψη τού αντιπάλου του Ζουράμπ, δούκα τού Αράγκβι. Ο Ζουράμπ, καχύποπτος για τα σχέδιά τους, έτεινε να πιστεύει ότι ο αδελφός τού Γκιόργκι, ο οποίος ήταν νυμφευμένος με την κόρη τού Καϊχοσρό, ήταν μέρος μίας συνωμοσίας εναντίον του, τύφλωσε τον Γκιόργκι και έκανε συμμαχία με τον Τεϊμουράζ Α΄ τού Καχέτι, την οποία ο Σαακάτζε προσπάθησε να αποτρέψει, ανεβαίνοντας στον θρόνο τού Κάρτλι.[1] [2]
Η διάσπαση στις τάξεις των γεωργιανών ευγενών εκφυλίστηκε σε εμφύλιο πόλεμο το 1626. Ο Σαακάτζε και ο Kαϊχοσρό ηττήθηκαν από τον Tεϊμουράζ και το κόμμα του στο Μπαζαλέτι και κατέφυγαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπου τέθηκαν στη στρατιωτική υπηρεσία τού σουλτάνου. Ο Μουχράνι ανελήφθη από τον Τεϊμουράζ Α΄ και δόθηκε στην κατοχή τού γιού του Δαβίδ, ενώ τα παιδιά και οι ανιψιοί του Καϊχοσρό κατέφυγαν στη δυτική Γεωργία, στο βασίλειο τού Ιμερέτι. Ο Σαακάτζε και ο Kαϊχοσρό έπεσαν και οι δύο θύματα δολοπλοκιών στην οθωμανική αυλή. Κατηγορήθηκαν για προδοσία και αποκεφαλίστηκαν με εντολή τού μεγάλου βεζίρη Γαζή Χουσρέφ Πασά το 1629.[1][3][4]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε την Tινατίν (απεβ. το 1627), κόρη τού Mαμία Β΄ Γκουριέλι, πρίγκιπα της Γκουρία. Είχαν τους πρίγκιπες:
- Aσοτάν Β΄ (απεβ. 1697), πρίγκιπας του Mουχράνι (1688–1692).
- Βαγράτ (άκμασε 1618-1622). Νυμφεύτηκε την Κετεβάν, κόρη τού πρίγκιπα Παρεμούζ Aμιλκαβάρι, και απέκτησε δύο γιους, τον Σίμωνα/Σβίμον και τον Nικόλαο/Νικολόζ (μελλοντικό επίσκοπο Μπολίνσι). Οι απόγονοί του άκμασαν μέχρι το 1795.
- Δομέντιος Γ΄ (απεβ. 1676), Καθολικός Πατριάρχης Γεωργίας ως Δομέντιος Γ΄ (1660–1676).
- Δεδισιμέδη (απεβ. 1671), παντρεύτηκε τον Παπούνα Τσιτσισβίλι (απεβ. 1663), πρίγκιπα τού Κάτω Σατσιτσιάνο.
- Ελένη (απεβ. μετά το 1675), παντρεύτηκε τον Γεώργιο (απεβ. μετά το 1647), γιο τού Νουγκζάρ Α΄, δούκα του Αράγκβι.
- Tινατίν, παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ηλία/Eλιζμπάρ Νταβιτισβίλι. [5]
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Bagrationi, Vakhushti (1976). Nakashidze, N.T., επιμ. Istoria Carstva Gruzinskogo (PDF) (στα Ρωσικά). Tbilisi: Metsniereba. σελίδες 39–43. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ Allen, W.E.D., επιμ. (1970). Russian Embassies to the Georgian Kings, 1589-1605. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 547.
- ↑ Brosset, Marie-Félicité (1831). Chronique géorgienne, traduite par m. Brosset jeune membre de la Société asiatique de France (στα Γαλλικά). Paris: De l'Imprimerie royale. σελίδες 13–22.
- ↑ Rayfield, Donald (2012). Edge of Empires: A History of Georgia. London: Reaktion Books. σελ. 197. ISBN 978-1780230306.
- ↑ Metreveli, Roin, επιμ. (2003). ბაგრატიონები. სამეცნიერო და კულტურული მემკვიდრეობა (στα Γεωργιανά και Αγγλικά). Tbilisi: Neostudia. σελ. Table 8. ISBN 99928-0-623-0.